عکاسی مستند در دوره پست مدرنیسم

عکاسی مستند، نمایش دنیای واقعی است توسط عکاس است که قصدش تحلیل و تفهیم چیزی مهم به بیننده است. از آن جا که تعریف جهان شمولی درباره ی این بخش مهم و پیچیده عکاسی وجود ندارد تا تمامی جنبه های آن را در بر گیرد، وجود تعاریف گوناگون را اجتناب ناپذیر کرده است. هر عکسی را نمی توان عکس مستند نامید، زیرا عکس مستند باید حامل پیام باشد پیامی که آن را از یک عکس طبیعت، یک پرتره و یک منظره ی خیابان مستثنی می کند. عکس مستند ممکن است ثبت کننده ی یک واقعه باشد، اما این واقعه فی النفسه باید معنا داشته باشد. عکس مستند ممکن است شخصیت یا احساسی را ثبت کند، اما باز هم باید مفهومی اجتماعی داشته باشد و نمایانگر چیزهایی بیش از آن چه پرتره نشان می دهد باشد، درواقع ما را بر آن می دارد که با دیدی نو به دنیا بنگریم. پست مدرنیسم تاثیر خود را بر عکاسی مستند گذاشته است. شرایط روانی و احساسی انسان ها اهمیت به مراتب بالاتر از واقعیت های اجتماعی و عینی پیدا کرد و احساسات و تجربیات عکاس، مانند نگاهش به دنیا، محور کار او شد. این نوع عکس ها به تفسیر دقیق تری نیاز دارند که هر بیننده به منظور درک کردن پیام مورد نظر عکاس باید درباره ی آن ها فکر کند. به طور خلاصه آینده عکاسی مستند از آن کسانی است که جدا از شناخت زیبایی شناسی تصویر دارای فکر مستقل باشند که آنهم مستلزم مطالعه در حوزه های گوناگون از جمله تاریخ هنر است.